Onze “sportieve carrière”

Op een dag als vandaag, waarop Fon 30 kaarsjes mag uitblazen, mag je best een beetje nostalgisch zijn toch? Vandaag blikken we allebei terug op onze “sportieve carrière”. Met welke sport zijn we begonnen en welke sport houdt ons al het langste bezig?

Fon:
Als ik de foto’s mag geloven ben ik rond mijn 4e begonnen met fietsen, weliswaar met zijwieltjes. Dit was dan ook in mijn zoektocht naar sportieve foto’s het eerste wat ik tegen kwam. Ok, als je paaseitjes zoeken bij opa en oma in de achtertuin niet meetelt (hier was ik, als ik de beelden mag geloven, erg fanatiek in! 😉
Op school heb ik dankzij het schoolzwemmen mijn A-diploma weten te halen. Ik durfde alleen niet lang genoeg onder water te zwemmen om mijn B-diploma te halen. Maar zoals mijn moeder zei: “Als ze in het water valt kan ze zich boven water houden”.

Tussen een jaar of 8 en 10/11 heb ik een blauwe maandag aan korfbal gedaan en een jaar of 2 bij de turnvereniging hier in Roermond braaf meegedaan aan de trainingen. Dat turnen was niet echt iets voor mij was, bleek ook maar weer dat ik blij was bij de uitslag van de clubkampioenschappen. Ik was namelijk niet laatste maar een na laatste 😉 Er zijn hier beelden van en denk dat Funniest Home Video’s hier erg blij mee zou zijn.
Volgens mij werden er via de turnvereniging op een gegeven moment ook streetdance lessen aangeboden. Dit heb ik volgens mij een paar keer gedaan maar ik heb het idee dat er te weinig animo voor deze lessen was. Op een gegeven moment stopten de lessen namelijk.

Dat dansen smaakte toch naar meer en op de middelbare school waar ik naar toe ging was ook een dansvereniging. Jazzdancevereniging Flex. En daar ben ik dus, in de brugklas, echt besmet geraakt met het dansen. Op een gegeven moment danste ik zelfs bij 3 of 4 groepen. Na een tijdje begon een van de leraressen een eigen dansschool, daar ben ik toen de Boogie-workout gaan doen. Een fun-les maar wel lekker zweten!

Ik heb zelfs nog een tijdje zumba en aan step-aerobics gedaan, jammer genoeg vond ik de zumba qua dans op een gegeven moment niet uitdagend genoeg en was de coördinatie van mijn benen niet lekker genoeg voor de steplessen 😛 
De “traditionele” sportschool kan mij trouwens zien als een trouwe sponsor. Met vlagen ga ik regelmatig, maar dat zijn maar periodes en dus ben ik net als zovelen een sponsorlid.

Dat dansen bleef ik toch altijd maar doen. Van Flex ben ik toch volledig geswitcht naar die andere dansschool, Silvia’s Dance School, waar ik op een gegeven moment bij 3 dansgroepen meedanste en een lesje pilates in de week volgde. 
Via een dansvriendinnetje kwam ik nog bij een showballetgroep waarmee ik 3 jaar bij het Cirque d’Hivèr 3 heb gedanst. Ik heb ook nog bij een dansgarde gezeten van de carnavalsvereniging en ben later gevraagd om voor het Cirque d’Hivèr in Roermond een showballet samen te stellen. Ik heb door de jaren heen flink wat afgedanst!

Inmiddels dans ik nog steeds bij Silvia’s Dance School (Modern-Jazz) maar op het moment nog maar in 1 groep en af en toe een lesje Pilates. Doordat de voorbereidingen op november best wel wat tijd in beslag nemen en ik manlief ook nog een avond in de week wil zien heb ik daar toch maar even keuzes in gemaakt.

Tja en het meest recente is natuurlijk het hardlopen! En potverdikkeme ik vind het ook nog eens leuk! Wel merk ik dat het dansen wat lastiger gaat omdat ik door het hardlopen wat stijver ben geworden. Maar des te meer een reden om sowieso minimaal 1x in de week te gaan dansen of een lesje pilates te gaan doen!

Judith:

Zoals je op de foto ziet, ben ik ooit aan een zangcarrière begonnen. Grapje hoor, ik wilde wel heel graag bij Kinderen voor Kinderen maar dat mocht niet van mijn moeder omdat het “te ver rijden was”. Misschien was het gewoon een subtiele hint van haar omdat ik dus écht niet kan zingen. 

Ik begon mijn sportieve carrière op mijn vierde, toen mijn moeder mij meenam naar jazzballet. Het was meteen liefde op het eerste gezicht. Dansen vond (en vind) ik superleuk! Ik weet nog goed dat we vaak optredens hadden en truitjes aanhadden met gouden pailletten, die vond ik helemaal geweldig.
Helaas stopte mijn docente ermee, maar ik had snel een nieuwe dansschool gevonden. Dit was echter een compleet andere stijl, namelijk streetdance. Op zich vond ik dat ook wel leuk, ik danste nog steeds en de liedjes waren hip. Dat heb ik geloof ik ook een aantal jaar gedaan. 
Ik danste met plezier bij die dansschool totdat ik toe was aan iets anders en een vriendin me voorstelde bij Jazzdance Flex! 

Ja, dat lees je goed. Fon en ik hebben allebei bij Flex gedanst. Dit was meteen helemaal anders! Ik ging van lekker losjes met je kont schudden naar een rechte houding en pirouettes. Maar oh, wat was dat leuk. Ik leerde er technischer worden en gevoel te leggen in dans, zoals dat hoort bij moderne dans. Flex was een ontzettende leuke dansschool maar ook daar kwam helaas een einde aan.

Toen was het tijd voor iets héél anders.. Voetbal! Jawel, ik heb een jaar gevoetbald. Er werd een nieuw damesteam samengesteld in de buurt en ik wilde het wel eens uitproberen. Ik vond het eigenlijk best wel leuk. Rond deze tijd had ik ook een hele goeie conditie door al het rennen. Ik vond het wel lastig dat ik er niet zo goed in was. Natuurlijk begon ik net en moest ik het nog leren, ik wil eigenlijk alles meteen kunnen (beetje lastig, ik weet het). Helaas had ik door school en werk heel weinig tijd dus ik besloot toen te stoppen. 
Ik heb toen, net zoals iedereen, een tijdje rondgehuppeld op de sportschool. Dat vond ik eigenlijk een beetje saai. Ik ging liever op het terras tegenover de sportschool een bitterballengarnituur verorberen.
Het kriebelde eigenlijk al die jaren al, ik miste het dansen héél erg. Daarom besloot ik me in te schrijven bij Silvia’s Dance School. Jawel, ook hier danst Fon! Toevallig he ;). Ik kan me die eerste dansles nog zo goed herinneren. We begonnen met de warming-up en de technische oefening en dat was zó fijn en vertrouwd. Ik was helemaal in mijn element. Silvia is een geweldige docente die supermooie chorei’s maakt. Ik dans samen met Fon en andere vriendinnen in een groep en dat is altijd supergezellig.

En nu, hardlopen! Dat heb ik altijd al geprobeerd maar ben nooit verder geraakt dat de 5 kilometer. Nu zijn we toch wel wat serieuzer bezig en dat bevalt heel goed!

Dit was mijn sportieve carrière wel zo’n beetje. Ik heb natuurlijk ook mijn zwemdiploma gehaald en alle gymlessen overleefd en doe zo nu en dan een yogalesje, dansen blijft echter mijn ding. 

En hoe ziet jullie sportieve carrière er uit? Ook een paar keer moeten proberen voordat je DE sport hebt gevonden?

Liefs,
Judith en Fon