Say whaaaaat?

Een marathon?!?

“Goh Judith en Fon, hadden jullie niet met een 5 of een 10 kilometerloop kunnen beginnen?”

Één van de reacties die we kregen te horen toen we zeiden dat we de marathon wilden lopen.
Zoals we al vertelden kwam dit idee vrij spontaan in ons op nadat we Annemerel (tijdens een etentje met vriendinnen) hadden gevolgd op de New York Marathon app. Na het etentje bleven we maar appen over die marathon.

Opeens zei Fon de dag erna tijdens de danstraining:
“Judith en ik gaan volgend jaar de marathon in New York lopen!”
Nadat de trainster en een aantal mede-danseressen zeiden “dat gaat jullie nooit lukken” werd er juist iets in ons getriggerd om het wel te gaan doen.

Voor we het wisten waren we al aan het  zoeken hoe we dit het beste aan zouden kunnen pakken. Van trainingschema’s tot een manier om daadwerkelijk in New York komen met een startbewijs.

Weer een week later had Judith haar schoenen uit een hoek van d’r kamer gevist en stond Fon bij een Run2Day winkel om nieuwe schoenen te laten aanmeten.

Maar waarom nou een marathon? Ehh ja die vraag hebben wij ons zelf ook al aantal keer hardop gesteld. Eerlijk? Omdat we redelijk gestoord zijn en we van een uitdaging houden.
En als je dan voor een marathon gaat dan maar meteen voor de marathon die ons de inspiratie gaf!

Dus nu zijn onze zorgverzekeringen aangepast en hebben we preventief maar al wat meer fysio behandeling in het pakket genomen. En gaan we rustig aan hop hop met die loop beentjes, zoals Evy ( je weet wel DE Evy) zegt, het jaar beginnen. Snelheid is voor nu niet belangrijk, eerst ons lichaam laten wennen aan het rennen en de eerste meters maken.
En dan ervoor werken om 5 november 2017 beide zo goed als levend over de finish te komen!

Willen jullie ons dit jaar mentaal over die finishlijn slepen?

Liefs,
Judith en Fon