Dan toch ook nog maar even over dat bodyshamen / slowshamen / bodypositivity en zo…

Ohh Marianne wederom weet je me te inspireren voor een blog.. Of naja eigenlijk een schop onder mijn kont te geven om dit eindelijk te gaan schrijven..
Bodyshamen.. Slowshamen.. en dan voeg ik zelf nog even toe Bodypositivity bij het hardlopen.

In de media zien we het laatste jaar veel over bodyshamen en bodypositivity. Allemaal heel positief natuurlijk, maar weet je wat grappig is: als een nieuwssite of een bekende blog een artikel deelt hierover (of als er op YouTube een video staat met dit onderwerp) staat het in de reacties vol met beledigende opmerkingen. “Bah vies varken/Beter een echte vrouw dan een sateprikker/hoe kun je dit nou mooi vinden/ ga toch eens afvallen/ga toch eens wat meer eten/ ga eens sporten / hey stop eens met dat vele sporten etc. etc.

En dan hebben we het alleen maar over hoe iemand er uit ziet en zich gedraagt in het dagelijkse leven of juist de media. Maar zoals Marianne in haar treffende blog al vertelde, binnen het hardlopen wordt er ook wat “afgeshamed”.

Ik word ook elke keer weer raar aangekeken als ik zeg dat ik aan hardlopen doe. Sterker nog als ik zeg dat ik een marathon heb gelopen beginnen mensen te grinniken en vragen ze uiteraard meteen hoe lang ik er over heb gedaan. Nee nee niet hoe snel, ze vragen meteen hoe lang.. Ik begin mezelf dan vaak te verontschuldigen: “Ja ik weet het ik heb geen lijf voor een loper..” “Ik doe het om het uitlopen..” En mijn tijd op de marathon? Ohhh die vertel ik meestal niet eens omdat ik dan weet dat er dan nog harder wordt gegrinnikt.

Maar hoe raar is dat eigenlijk? We lopen toch voor ons zelf? Of die 5 kilometer nu in 45 minuten of in 18 minuten worden gelopen. Die marathon onder de 3,5 uur of juist over de 6 uur. En ben je een mindere loper als je niet aan wedstrijden mee doet of geen (halve) marathons loopt? Nee toch?

En dan dat bij behorende figuur.. Als je zoals ik een stuk zwaarder bent dan de gemiddelde hardloper dan krijg je af en toe van die goed bedoelde opmerkingen: “Oeh let je wel op jezelf!” “Is dat niet heel zwaar voor je knieën?” of juist van die opmerkingen: “Ohh jij gaat echt wel veel afvallen als je zo door blijft gaan. Hey Thanks but no thanks! Hoe goed bedoelt de opmerkingen misschien zijn.. Ik ken niemand die hier gelukkiger van is geworden.
Maar andersom zeker ook: “Oeh jeetje wat zie je er dun uit!” “Pas op hoor niet teveel trainen, zo meteen blijft er niets meer van je over..”. Doe gewoon maar niet, zeker als je de persoon zelf niet persoonlijk kent. En iemand al 5 jaar op social media volgen is niet persoonlijk kennen ;).

Dus ja wat ik eigenlijk wil zegen is:
– Ben jij een betere loper als je iemand anders een slecht gevoel aan probeert te praten? Nee toch?
– Loop jij slechter omdat er iemand achter je langzamer loopt? Nee toch?
– Is de sfeer op een evenement er minder om als iemand anders 2,5 uur over die halve marathon doet? Nee toch?

Nou dan! 😉 Wees gewoon een beetje lief voor elkaar!

Oh ja en niet alleen voor elkaar maar dus ook voor jezelf..
Ook ik heb het hier af en toe moeilijk mee en “schaam” me soms voor mijn gemiddelde pace, zoek ik net die ene foto uit waar geen onderkin of vetrolletje te zien is.
En ja, ik zeg ook wel eens wil afvallen maar dat is meer omdat ik me dan lekkerder voel tijdens het sporten dan dat ik mega ongelukkig word als ik in die spiegel kijk. Ook dat gaat met ups en downs maar daar zijn we mensen voor.. Of naja vrouwen 😉

Dus ben lief voor elkaar en jezelf lieve mensen!

Liefs van een meisje met een goede maat 44, een marathon van 5.56,23 op haar naam en een gemiddelde pace wat meestal ergens tussen de 6.30 en 8.00 zweeft.
Fon

p.s. De fotosfoto’s in dit blogje zijn dus zo’n foto’s die ik normaal niet zou plaatsen 😉